In dit artikel zullen we de geschiedenis van de Nova Scotia Duck Tolling Retriever nader bekijken.De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is ontstaan in Nova Scotia, een provincie in het oosten van Canada.
De exacte oorsprong van het ras is niet helemaal duidelijk, maar het wordt verondersteld dat het afstamt van verschillende retrieverrassen, waaronder de Cocker Spaniel, de Golden Retriever, de Chesapeake Bay Retriever en de Irish Setter. Er wordt ook gedacht dat de Micmac Indianen, de oorspronkelijke inwoners van het gebied, mogelijk een rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het ras.
De Toller werd oorspronkelijk gefokt om jagers te helpen bij het jagen op eenden. De hond zou naar de rand van het water gaan en daar met zijn staart heen en weer zwaaien om de aandacht van de eenden te trekken. De eenden werden vervolgens naar de kust gelokt, waar de jager ze kon schieten. De Toller werd vervolgens gebruikt om de geschoten eenden op te halen uit het water.
Het duurde niet lang voordat de Toller bekendheid begon te krijgen buiten Nova Scotia. In 1945 werd het ras erkend door de Canadian Kennel Club en in 1954 werd het erkend door de American Kennel Club. Tegenwoordig is de Toller nog steeds een relatief zeldzaam ras, maar het wordt steeds populairder, vooral in Canada en de Verenigde Staten.
Kenmerken van de Toller
De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is een middelgroot ras, met een gemiddelde hoogte van 48-51 cm en een gewicht van 17-23 kg. De honden hebben een dichte, waterafstotende vacht die in verschillende tinten rood en oranje kan voorkomen. Ze hebben een vriendelijke en intelligente uitstraling, met opvallende ogen die variëren van geel tot amberkleurig.
De Toller staat bekend om zijn energieke en actieve persoonlijkheid. Ze zijn slim en trainbaar, en hebben een natuurlijke aanleg voor apporteren. Ze zijn vaak geweldig met kinderen en andere huisdieren, maar hebben wel veel beweging en aandacht nodig om gelukkig en gezond te blijven.
Waar werden deze honden voor gebruikt?
De Nova Scotia Duck Tolling Retriever werd oorspronkelijk gefokt om jagers te helpen bij het jagen op eenden. De hond zou naar de rand van het water gaan en daar met zijn staart heen en weer zwaaien om de aandacht van de eenden te trekken. De eenden werden vervolgens naar de kust gelokt, waar de jager ze kon schieten. De Toller werd vervolgens gebruikt om de geschoten eenden op te halen uit het water.
Naast de jacht wordt de Toller tegenwoordig ook gebruikt in andere toepassingen, zoals retrieverwerk bij bijvoorbeeld de jacht op fazanten, hulphonden voor mensen met een handicap, of als therapiehonden voor ziekenhuizen en zorginstellingen. Tollers kunnen ook worden getraind in behendigheid en gehoorzaamheidswedstrijden en zijn geschikt als gezelschapshonden.
